گوشه دنج من

سلام آقای وزیر ارتباطات ده روز است که برای مصالح نظام کشور را از وجود اینترنت محروم کرده اید.آقای وزیر من یک معلم هستم،معلم کلاس اول و اینترنت یکی از ابزار اصلی کار من برای ارتباط با والدین شاگرانم است؛اما در ده روز گذشته به علت همان مصالحی که فقط شما از آنها اطلاع دارید ارتباط من با آنها قطع شده است.ده روز است که کیفیت کار من پایین آمده و توان من به تنهایی برای جبران این کمبود کافی نبوده است.آقای وزیر کمترین حق یک والدین آگاهی از نحوه آموزش فرزندش در مدرسه است و شما آن کمترین حق را از آنها گرفته اید،به بهانه مصالح نظام.آقای وزیر گناه آن شاگردی که از راه دور به مدرسه می‌آید و حالا با گرانی بنزین و گرانی کرایه‌های توان پرداخت پول سرویس را ندارد چیست؟گناه من معلم چیست که برای به روز کردن کارم از اینترنت استفاده میکنم ؟مصالح چه کسی با وجود اینترنت به خطر افتاده؟شما ؟یا مردم؟همین مردمی‌که در همین ده روز میلیاردها تومن ضرر کرده اند و طبق روال معمول کشور،کسی پاسخ گو نیست.آقای وزیر مصالح کشور چه کسانی هستند؟آقا زاده‌ها؟یا همین شاگردهای معمولی من؟آقای وزیر همین شاگردهای معمولی من هستند که آینده این کشور را خواهند ساخت،همین شاگردهای معمولی که در مدرسه کمترین امکانات را دارند و شما همان‌ها را نیز از ایشان گرفته اید چون مصالح نظام در خطر بوده است!آقای وزیر دفعه بعد که خواستید به مصالح کشور فکر کنید به شاگردهای معمولی من نیز فکر کنید.